Ik zie in mijn linkse bubbel veel doemdenkers. Over het klimaat, de oorlogen in de wereld en sinds vorige week ook over Geert Wilders. Waarom is doemdenken zo populair?
Depressie
Ik kom uit een familie van sombere mensen. Of dat nou door de gereformeerde opvoeding komt of door de pessimistische genen, wij zien de toekomst somber in. Dat uit zich in een weinig vrolijke kijk op het leven en kan escaleren tot een regelrechte depressie.
Ik kan natuurlijk alleen maar door mijn eigen zwarte bril de wereld bekijken, maar ik krijg de indruk dat ook om mij heen de mensen steeds somberder worden. Economisch, ecologisch en nu ook politiek gaat alles naar de ratsmodee, zo is de teneur onder vooral linkse rakkers.
Hitler
Afgelopen week vergeleek een kennis de verkiezing van Geert Wilders met die van Hitler in 1933. Hij zag angstige parallellen en had nachten niet geslapen. Nou wil ik de denkbeelden van Wilders niet bagatelliseren, maar ik vind deze vergelijking toch wel sterk. Nederland is geen Duitsland, de crisis is lang niet zo diep als die in de jaren dertig en de burgers zijn ook een stuk beter geïnformeerd dan toen.
Ik wil ook de opkomst van Pim Fortuyn in de herinnering roepen. Ik weet nog dat ik ook dacht dat hij de duivel in eigen persoon was, en met mij dacht het hele weldenkende deel van Nederland dat. Dit beeld is na zijn dood behoorlijk bijgesteld. Nu zijn zijn uitspraken bijna mild te noemen en wordt zijn sensor voor de noden van het volk geroemd. Het kan verkeren, zei Bredero.
Toekomst
Voorspellen is moeilijk, vooral als het de toekomst betreft. Ik heb al zoveel niet uitgekomen doemscenario’s langs zien komen (zure regen, de bom, de millenniumbug) dat ik de vigerende voorspellingen met de nodige scepsis bekijk.
De interacties tussen mens, natuur en het milieu zijn zo complex dat ik een meer afwachtende en bescheiden opstelling prefereer. Ik doe wat ik kan om onheil te voorkomen, maar ga niet bij voorbaat zitten jammeren dat het nooit meer goed komt. Althans, als mijn genen mij deze houding toestaan.