Deze week had ik bijna een ongeluk. Het is niet de eerste keer dat me dat overkomt, dus ik wil eens analyseren wat er op zo’n moment gebeurt en hoe ik dit in de toekomst zou kunnen voorkomen.
Vangrail
Ik reed in mijn eentje op de snelweg toen mijn mobiel afging. Ik pakt hem op en zag dat het mijn vriendin was die belde. Ik probeerde met één hand de pincode in te toetsen, wat niet lukte, en toen ik opkeek zag ik dat op een haar na in de rechtervangrail reed. Met een ruk aan het stuur voorkwam ik een ongeluk, maar daarna had ik flink de bibbers. Door een stomme beslissing had ik mijzelf en anderen in gevaar gebracht.
Het moet gezegd dat ik die nacht erg slecht had geslapen en net terugkwam van een emotionele bijeenkomst. Ik was er met mijn gedachten dus niet bij. Ik wilde het telefoontje graag beantwoorden en misschien dat ik daarom mijn principe niet te bellen achter het stuur schond.
Voorkomen
Voorkomen is beter dan genezen, dus wat kan ik doen om dit soort stommiteiten te voorkomen? Allereerst moet ik een principe (niet bellen in de auto) bestendigen door simpelweg de telefoon uit of in de achterbak te doen. Geen verleiding, dus geen probleem.
Daarnaast zal ik vermoeidheid en emotie beter moeten erkennen en eventueel bewust afkoelen en concentreren. Ik had vooraf best even een wandelingetje kunnen maken. Dan was ik er met mijn gedachten meer bij geweest.
Tenslotte zal ik meer mindful proberen te zijn en rationeler beslissingen te nemen. Dit telefoontje was natuurlijk een mogelijk ongeluk niet waard en kon best even wachten. Achteraf is het zo simpel. Maar ja, dan had ik ook geen wake-up call gehad, moet je maar denken.