Volgens de bekende fabel van Aesopus bestaat de mensheid uit stadsmuizen en landmuizen. Als je kijkt naar mijn leven, dan heb ik 50 jaar in een stad gewoond maar de laatste 5 jaar in een dorp op het platteland. Je zou dus zeggen dat ik een stadsmuis ben die bekeerd is tot landmuis. Maar is dat zo?
De stad
Als je mijn levenswandel bekijkt, dan heb ik achtereenvolgens gewoond in Delft, Assen, Zeist, Utrecht, Amsterdam, weer Utrecht, Meppel en Zwolle. Vijfeneenhalf jaar geleden echter verhuisden we naar Oldekerk, een dorp in de Groningse gemeente Westerkwartier.
Ik ken de stad dus goed en kan erg genieten van een ruim aanbod aan boekhandels, bibliotheken, bioscopen, sportclubs en welke cultuur er verder ook maar voorhanden is. In de stad is alles wat je nodig hebt zo’n beetje op fietsafstand. Daarbij komt dat je vanuit een stad via spoor en weg snel op andere plekken in het land bent. Een stad is dus vooral erg praktisch.
De natuur
Er is echter een andere constante in mijn leven en dat is de natuur. Eigenlijk zolang ik me kan herinneren trok ik naar de bossen en velden. Ik moet ook zeggen dat ik meestentijds aan de rand van een stad woonde, waar de natuur nooit heel ver weg was. Ik houd enorm van vogels en mijn sport (roeien, hardlopen) bedrijf ik ook bij voorkeur buiten in de natuur.
Toen we in dit huis kwamen wonen hadden we meteen ook een redelijk grote tuin om ons heen en het is enorm genieten dit eigen stukje grond direct voorhanden te hebben.
Landmuis
Als ik de blik inwaarts keer, dan zou ik mij toch meer identificeren als landmuis. Ik ben overwegend introvert en houd van rust en ruimte. Natuurlijk heb ik ook culturele behoeftes en die zijn op het platteland minder makkelijk bevredigbaar.
En soms baal ik als ik weer met fiets en trein naar de stad moet om een hapje te eten in een leuk restaurant en me onder te dompelen in de stadsbuzz. Maar als ik dan weer terugkom in ons slaperige dorpje, dan kom ik weer tot rust en geniet van het donker en de stilte.