Vier weken geleden schreef ik over tragisch ouder worden. Deze week las ik over een man die het mijns inziens wel begrepen heeft. Op zijn 96ste reist hij vier maanden per jaar met zijn camperbus door Nederland.
Meester
De vader van Mariët Meester is een voormalig schoolmeester, maar wat mij betreft ook een meester in levenskunst. Hier zijn een paar zaken waarover ik mij verbaasde bij het lezen over zijn reislust:
- Onafhankelijkheid: ondanks zijn leeftijd is hij vrij en onafhankelijk. En hij lijkt er ook alles aan te doen om niet afhankelijk te worden van mensen of dingen als dat niet absoluut nodig is.
- Discipline: hij doet elke ochtend gymnastiekoefeningen en kiest er zelfs zijn camper op uit dat dat mogelijk is. De manier waarop hij inpakt en met zijn washandjes omgaat duidt op een zeer ordelijke natuur.
- Eigenwijs: hij doet de dingen op zijn geheel eigen wijze, of dat nu gaat over lezen of het (niet) gebruiken van hulpmiddelen. Je moet een sterk karakter hebben om zo je eigen weg te gaan.
- Flexibel: de hulpmiddelen die echt iets toevoegen (zoals de smartphone) omarmt hij. Hij is blijkbaar geestelijk nog lenig genoeg om met deze nieuwe technologie om te gaan.
- Geestkracht: ondanks het onvermijdelijke verdriet over het verliezen van zijn vrouw en zoon gaat hij niet bij de pakken neerzitten. Nieuwsgierig staat hij nog vol in de wereld.
Deze man zou een voorbeeld moeten zijn voor iedereen die leuk oud wil worden. Je hoeft niet voortijdig je wereld te verkleinen en te verstarren, zoals zoveel mensen doen, maar je kunt tot op hoge leeftijd met volle teugen van het leven genieten.