We zijn net verhuisd naar een nieuwe woning en, net als bij de vorige woning die, die we dus hebben verlaten, vroeg ik aan mijn vriendin: knijp eens in mijn arm zodat ik zeker weet dat ik niet droom.
Landgoed
Het droommomentje kwam toen we over het landgoed liepen dat pal voor onze deur begint. Het was zo mooi dat ik het niet kon geloven. Is dit echt onze voortuin en hoeven we die ook nog eens niet zelf te onderhouden?
We hebben namelijk net een huis met grote tuin verkocht, en die tuin zat ons nogal op de nek. Het onderhoud groeide uit tot een vervelende klus en ik had enorme weerstand om me te conformeren naar de gangbare tuinnorm.
Nu hebben we dus een appartement en hebben we geen glurende en over onkruid klagende buren meer. Heerlijk!
Euforie
Nou waarschuwde diezelfde vriendin mij wel voor teveel euforie. Zeven jaar geleden namelijk wandelden we na de bezichtiging van onze vorige woning door de omgeving en toen hadden we ook zo’n geluksmomentje. Wat was het dorp mooi en rustig en wat zouden we daar paradijselijk wonen.
Fast forward zeven jaar en je ziet dat verliefdheid overgaat en plaatsmaakt voor realiteit. Maar goed, we zijn nu nog euforisch over de mooie en spannende nieuwe omgeving en woning en dat is ook wel weer een heel fijne fase. De toekomst is voor later.