We zijn nu begonnen aan de laatste week in ons dorp en ik kan natuurlijk geen afscheid nemen zonder het meest kenmerkende en populaire evenement te behandelen: de feestweek.
Zingen en versieren
Als ik de jaarlijkse feestweek in augustus zou moeten omschrijven in twee woorden dan zou ik zeggen: ‘zingen en versieren’. Zingen omdat vier van de zeven avonden zich afspelen in een grote tent, alwaar er geestdriftig wordt meegezongen met zowel Nederlandse hits als Rammsteincovers.
Versieren omdat de wat oudere dorpsbewoner zich meer uitleeft in het versieren van straat en tuin, waarbij elke straat een eigen thema kiest. De creativiteit die je dan ziet is best indrukwekkend, zowel visueel als in de woordgrapjes.
Marteling
Ik zou liegen als ik zei dat ik dit allemaal als prettig ervaar. De geluidsoverlast is substantieel. Ik heb filmpjes uit de tent gezien, en de lichtflitsen samen met herrie worden volgens mij ook gebruikt om mensen te martelen. Ik ben natuurlijk een oude lul, dat weet ik, maar heb ik dat vroeger ook leuk gevonden?
En met de tuinversiering doen we schoorvoetend mee, alhoewel we eigenlijk meeliften op een paar actieve buren, zonder welke er in onze straat helemaal niks gebeurde. Ik zal maar zeggen, spontaan is anders.
Cohesie
Ondanks dat vind ik de feestweek één van de mooie dingen van het dorp. Het getuigt van veel sociale cohesie en noaberschap. Het is ontroerend om zowel jong als oud zich tijdens deze week helemaal te zien uitleven.
En sure, wij hebben er nooit echt deel van uitgemaakt, maar dat ligt meer aan ons dan aan hen. Dus als ik vanavond wakker lig van Rammsteinklanken, dan denk ik: laat ze toch lekker laag gaan.